Hoewel ik eerder geïnteresseerd was in richtingen als psychologie of communicatiewetenschappen, belandde ik in mijn zesde jaar per toeval in een infosessie over talen. Waar ik talenrichtingen tot dan toe enkel associeerde met meer typische talen zoals Frans/Engels, kwam ik toen ook in contact met richtingen die talen en culturen combineren. Oost- Europese talen en culturen (OETC) sprak meteen enorm tot de verbeelding omdat het deuren kan openen naar een stuk van Europa dat wij als Belgen niet helemaal kunnen “vatten”. Wat ik er later mee zou doen, deed er op dat moment voor mij niet echt toe. Ik ben ervan overtuigd dat je een universitaire studie niet zonder kleerscheuren overleeft als je niet iets studeert waardoor je gepassioneerd bent.
Ik kwam terecht in een vrij kleine opleiding, waar de proffen en docenten de studenten bij naam kenden, oprecht in je geïnteresseerd waren en je vragen met plezier beantwoordden. Dat maakte de overgang van middelbaar naar universiteit een stuk gemakkelijker. In de opleiding werd je volledig ondergedompeld in Oost-Europa. We kregen een opleiding die alle domeinen betrof: taalkunde, maar ook literatuur, geschiedenis, geografie en zelfs wat economie. Dat was heel verrijkend en schetste een erg volledige context. Tijdens mijn studies combineerde ik de basistaal Russisch met BKS (Bosnisch, Kroatisch, Servisch). Die regio sprak me aan door mijn interesse in de Joegoslavische geschiedenis en (heel opportunistisch) omdat ik toen al graag naar Kroatië wilde verhuizen voor het werk. Daarnaast koos ik Nieuwgrieks als keuzevak, omdat ik fijne herinneringen had aan de lessen Oudgrieks in het middelbaar. Achteraf gezien had ik misschien beter enkele economische vakken opgenomen, aangezien ik Grieks nu niet meer gebruik en economie toch meer deuren opent.
Nadat ik mijn masteropleiding beëindigde, heb ik nog een Master na Master in Internationale Betrekkingen en Diplomatie (IBD) gevolgd aan Universiteit Antwerpen. Tijdens mijn studies OETC raakte ik erg geïnteresseerd in de politieke situatie van de regio. Om deze regionale politiek te kunnen plaatsen binnen de bredere wereldpolitiek leek het me interessant om IBD te gaan studeren. Voor mijn masterscriptie kon ik beide opleidingen combineren door de relaties van de Europese Unie met Kroatië en Servië te onderzoeken. Zoals heel gebruikelijk is na een studie Internationale Betrekkingen, ben ik nadien eerst op de “internshipmarkt” gesprongen. Ik kon in de zomer na mijn studies aan de slag aan de Belgische Ambassade in Kroatië, en heb daarna een half jaar een onderzoeksstage gedaan aan de United Nations University.
Een betaalde job vinden was niet moeilijk, maar een betaalde job vinden waarin ik voldoende uitdaging vond was minder evident. Mijn ongewoon CV (ik heb ook twee jaar in Australië gewoond en gewerkt) vergt bovendien een heel open mindset van potentiële werkgevers. Uiteindelijk vond ik een perfecte match met een professor aan de Vlerick Business School, bij wie ik aan de slag kon als onderzoeker. Inmiddels heb ik een FWO-beurs behaald en werk ik aan een PhD rond management en leiderschap met diezelfde professor als promotor.
Zoals hierboven blijkt, gebruik ik de kennis van de opleiding Oost-Europese talen en culturen niet on the job. Enkel wanneer ik op reis ga in Oost-Europa of met vrienden discussies aanga over de positie van Rusland in de wereldpolitiek val ik er nog op terug. Ik volg wel nog bepaalde Oost-Europese kranten waardoor ik op de hoogte blijf van de lokale berichtgeving en ik mijn talenkennis passief kan onderhouden. De grootste meerwaarde van mijn studies lag voor mij ook niet in de vakkennis, maar eerder in vaardigheden als doorzettingsvermogen, kritisch denken en “leren leren” die ik heb ontwikkeld tijdens mijn studies. De opleiding had wel mijn methodologische kennis en vaardigheden meer mogen aanscherpen, zeker als je een onderzoeksfunctie ambieert, moet je jezelf erg bijscholen (nvdr. ondertussen werd een leerlijn methodologie opgenomen in het curriculum).
Ik ben niet zeker of ik nog voor OETC zou kiezen, achteraf gezien opende de opleiding voor mij niet de “juiste” deuren naar de arbeidsmarkt – heel veel jobs zijn sales-gerelateerd, en dat is nu eenmaal niet echt mijn ding. Daar tegenover staat dat ik in die vier jaar slavistiek ben open gebloeid en dat ik ongelooflijk geboeid was door de materie. Bovendien heb ik nu een uniek CV dat opvalt tussen de vele grijze muizen. De kans is dus groot dat ik er toch weer voor zou kiezen, evenwel met iets meer keuzevakken die relevant zijn voor de arbeidsmarkt waarop ikzelf wil mikken. Dit is dan ook mijn goede raad voor toekomstige studenten: studeer wat je boeit, maar zorg er tegelijk ook voor dat er een verhaal in je studies/carrière zit. Als je je cv wil “verkopen” aan een werkgever, moet je hierover nadenken: wat heeft je keuzes beïnvloed en hoe hebben die er uiteindelijk toe geleid om te solliciteren bij die betreffende werkgever. Als je hebt nagedacht over een samenhangend verhaal en over jouw eigen werk-identiteit, dan is dat intrigerend voor werkgevers en dan kan je in principe overal geraken.