Mijn studiekeuze heb ik puur op basis van interesse gemaakt, als achttienjarige had ik helemaal nog geen professionele loopbaan in gedachten. Ook mijn minor en keuzevakken kwamen er op die manier bij: ik koos voor Zuidoost-Europa met Bulgaars als tweede taal vanuit mijn voorliefde voor de Balkan. Nadat ik afstudeerde in 2002 heb ik er nog even aan gedacht om nog een opleiding Sociaal Werk te volgen omdat ik tegen het einde van mijn studies Slavistiek wist dat ik een sociaal-geëngageerde richting uit wilde. Doordat ik vrij snel kon starten in mijn eerste job, is die extra studie er niet meer van gekomen.
In oktober 2002 ben ik gestart bij het Rode Kruis als begeleider in een opvangcentrum voor asielzoekers. Ik zorgde er onder andere voor de kinderwerking: ik hielp bijvoorbeeld met huiswerkbegeleiding en de opvolging van school gerelateerde zaken. Mijn belangrijkste taak bestond in de individuele begeleiding van gezinnen met een Oost-Europese achtergrond. Dit was een goede eerste ervaring omdat ik er mijn talenkennis actief kon gebruiken. Maar ook omdat ik er ontzettend veel heb geleerd: ik kwam vanop de eerste rij te weten welke impact migratie op gezinnen heeft en ik leerde over de verlieservaringen die met migratie gepaard gaan. Daarnaast bracht het me ook veel bij over de drempels van integratie.
Na enkele jaren bij het Rode Kruis ben ik bij Prisma vzw terecht gekomen (nvdr.: een diversiteits- en integratiecentrum in Antwerpen). Daar werkte ik eerst als trajectbegeleider in het onthaalbureau voor nieuwkomers. Na twee jaar werd ik teamverantwoordelijke van de trajectbegeleiders. Toen Prisma vzw deel ging uitmaken van het Agentschap Integratie & Inburgering van de Vlaamse overheid ben ik er vertrokken.
Ondertussen werk ik al een dikke twee jaar als coördinator van OTA Antwerpen, een team dat interculturele bemiddeling en coaching aanbiedt ter ondersteuning van hulpverleners in de jeugdhulp. Het ondersteuningsaanbod bestaat uit verkenning en bemiddeling bij individuele hulpverleningstrajecten. Soms werken we ook met groepen, zo bieden we teamcoachings rond cultuursensitief werken aan. Ook begeleiden we intervisiemomenten, waarbij we met hulpverleners werken rond casussen waarmee ze ‘vast’ zitten en bieden we vorming aan rond cultuursensitieve hulp. Daarnaast proberen we onder andere aan de hand van publicaties beleidsaanbevelingen te doen rond diversiteit en de noodzaak van cultuurgevoelige hulpverlening. Als coördinator van OTA Antwerpen ben ik eindverantwoordelijke voor zowel de zakelijke als de inhoudelijke richting van de vzw. Hierbij krijg ik wel ondersteuning van een vrijwillige Raad van Bestuur.
In mijn huidige job gebruik ik de kennis van de opleiding Slavistiek niet meer actief of rechtstreeks. De bagage rond Oost-Europese cultuur en geschiedenis zit natuurlijk wel nog in mijn rugzak en soms komt ze weer van pas. Ik weet niet of ik opnieuw voor de opleiding zou kiezen. Op basis van mijn interesses zeker wel, maar als ik terugkijk naar mijn loopbaan tot nu toe, was een sociale opleiding voor mij misschien wel logischer geweest. Anderzijds, je kunt na de Slavistiek in elk geval heel wat richtingen uit. En een job in sociaal werk is dus zeker een optie!