Slavische films – seizoen 2019-2020

Slovenië, 2013 – Rok Biček

De film speelt zich af in een Sloveense middelbare school en is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De sfeer in een van de klassen is verre van perfect, maar wanneer een nieuwe leraar Duits komt, beginnen de problemen pas echt. De leerkracht, Robert, is streng, veeleisend, heeft geen kaas gegeten van pedagogie en schept er plezier in de scholieren te vernederen. Wanneer een van de meisjes uit de klas zelfmoord pleegt, is het hek van de dam. De leerlingen beschuldigen Robert ervan dat hij het meisje, Sabina, tot zelfmoord heeft gedreven. Ze revolteren tegen het systeem en de leerkrachten, overtuigd dat ze alle antwoorden hebben. Maar hebben ze echt de juiste antwoorden? Is alles echt zo zwart-wit?

Class Enemy werd warm ontvangen op vele filmfestivals en is bekroond met verscheidene prijzen, waaronder de 'Fedeora Award' (International Critics' Week, Venetië, 2013); zeven prijzen op het Festival van de Sloveense film (2013), en vier prijzen op het Filmfestival van Bratislava (2013).

Kroatië, 2017 – Igor Bezinović

Stola's vriendin Laura heeft het voor de derde en nu echt laatste keer uitgemaakt. Zijn zomer is een lange, lome aaneenschakeling van bandjes kijken, overmatig drankgebruik, seks in de bosjes en gesprekken over alles en niks. Maar op een dag komt hij Roko tegen, een oude bekende, die op zoek is naar middeleeuwse fresco's in een nabijgelegen klooster. Roko overtuigt Stola en een willekeurige groep feestgangers om met hem mee te gaan op zijn zoektocht. Wanneer hun bus op een afgelegen plek defect raakt, verandert hun korte excursie in een allegorische reis naar het onbekende.

Deze film won heel wat prijzen , onder andere de ‘Best Director Award’ en 'Young Critics Jury Award' op het Russische Andrey Tarkovsky International Film Festival van 2017; en ‘Best Film’ in de 'Brave Balkan Competition' op het Servische Auteur Film Festival van 2017.

Rusland & Nederland, 2019 – Masha Novikova

De documentaire Daymohk (Het land van de voorouders) vertelt het verhaal van de Tsjetsjeense sterdanser en choreograaf Ramzan Achmadov wiens dansgroep Daymohk onderdak heeft gekregen bij de huidige president van Tsjetsjenië, Kadyrov. Daarmee is de dreiging voor uitsterven van de eeuwenoude volksdans voorlopig even voorbij. Maar het offer is groot: Ramzan heeft zijn dochter Aminat moeten afstaan aan Kadyrov die haar tot zijn derde echtgenote maakte, en de jonge dansers van de groep zijn privébezit van de president geworden. In een poging de traditie van zijn land te redden, offert Ramzan het liefste wat hij heeft.

! De documentairemaakster zal zelf ook aanwezig zijn, voor een gesprek na de film (geleid door Helen Saelman)!

Rusland, 2017 – Boris Chlebnikov

Arrhythmia (Aritmie of Ritmestoornis) is een Russisch familiedrama van regisseur Boris Chlebnikov, dat op een oprechte wijze laat zien hoe het is om bij de hulpdiensten te werken, en daarbij ondanks de extreme werkomstandigheden toch de menselijkheid te kunnen bewaren. De film vertelt het verhaal van de zorgzame en toegewijde ambulancier Oleg, die lijdt onder de werkdruk en onder de wensen van het management, dat niet de mens, maar de statistieken en efficiëntie belangrijker acht. Thuis loopt het ook niet van een leien dakje. Zijn vrouw, die ook arts is, wil scheiden. Onder druk van haar familie en de eisen van de prestatiemaatschappij staat Katja op het punt om de scheidingspapieren te tekenen, maar Oleg geeft haar niet zonder slag en stoot op. Oleg zit gevangen in een existentieel dilemma: hij doet alles om zijn patiënten te redden, maar zal hij zo ook zijn liefde, die hem zowel pijnigt als sterk maakt, (en daarmee ook zichzelf) kunnen redden?

Arrhythmia werd met veel lof ontvangen en bekroond met vele prijzen. Op het belangrijkste Russische filmfestival Kinotavr kreeg de film in 2017 de prijs voor beste film. Aleksandr Jatsenko, de acteur die Oleg speelt, kreeg op het festival Karlovy Vary in Tsjechië de prijs voor beste acteur.

Uitgesteld

Bulgarije, 2000 & 2011 – Adela Peeva

Born from the Ashes (2000) en I Dream of Mummers (2011) zijn twee documentaires van de prominente Bulgaarse regisseur Adela Peeva. In heel Europa geniet ze bekendheid om haar bekroonde documentaire Whose Is This Song? (Чия е тази песен?, 2003).

Born from the Ashes is een documentaire film over één welbepaalde Romagemeenschap die in de dorpen in de buurt van het Bulgaarse bergstadje Tvurditsa wonen. De documentaire zoomt in op de moeilijkheden die de mensen in deze gemeenschap moeten overwinnen en de offers die ze brengen terwijl ze enerzijds proberen hun identiteit te behouden en anderzijds pogen zich te schikken naar de voorwaarden van de huidige maatschappij. In Bulgarije leven er 800.000 Roma, of 10 procent de totale bevolking van het land. In hun gesloten gemeenschappen, vaak zelfs getto’s, leven zij vaak in armoede, met een hoge graad van kindersterfte en alcoholisme. Het aantal Roma in de Bulgaarse gevangenissen ligt bijzonder hoog. De film werd bekroond op het Italiaanse Trento Film Festival.

I Dream of Mummers is een documentaire over vriendschap en tradities. Detsjo en oom Ivan, twee oude mannen, wonen in het kleine dorpje Soesjitsa in het zuiden van Bulgarije. Ze zijn al zo lang als ze zich kunnen herinneren vrienden en verkleden zich al meer dan 50 jaar lang in de late zomer als ‘koekeri’ om deel te nemen aan de traditionele ‘koekeri’-dans op het dorpsplein. In het dorp van Detsjo en oom Ivan heeft deze Bulgaarse traditie haar authenticiteit bijna volledig behouden en is ze nog steeds te zien zoals ze eeuwen geleden al werd uitgevoerd. De documentaire heeft veel internationale prijzen gewonnen, waaronder de Audience Film Prize op het Twelfth Royal Anthropological Institute International Festival of Ethnographic Film (Londen, 2011) en de Award for Best Film on Intangible Heritage op het Twintigste internationaal festival van de etnologische film (Belgrado, 2011).

Kroatië, 2018 – Nebojša Slijepčević

Tijdens de Joegoslavische oorlogen wordt in Zagreb een Servisch tienermeisje vermoord. Een kwarteeuw later kiest een Kroatische theaterregisseur ervoor een toneelstuk over deze etnische moord te maken. De repetities maken bijzonder veel los bij iedereen die meewerkt en in het bijzonder bij de twaalfjarige Nina: zij vertelt dat ze in huilen uitbarstte toen ze ontdekte dat ze niet van Kroatische, maar Servische afkomst is (een "srbenka"). De wreedheden van de Joegoslavische oorlogen vonden al meer dan twintig jaar geleden plaats, maar blijven het leven mee bepalen, zelfs dat van jonge kinderen die zelf niets met de wrede oorlogen te maken hadden en hebben. Ze worden zich al heel vroeg bewust van hun etniciteit en proberen hun afkomst te verbergen. Deze confronterende documentaire won de prijs voor Beste documentaire op de filmfestivals van Sarajevo (2017) en Cannes (2018) .